In het hart van ’t Hart. Midden in het groene hart van dit héél drukke stedelijke gebied, de randstad, is het net of snel wegen niet bestaan.
Smalle paden over oude dijken die vroeger nuttig waren. Een licht slingerende rivier die Hollandsche IJssel heet, een jaagpad erlangs, domein van onthaasting. Wie altijd met trein of auto reist, weet niet dat dit allemaal nog bestaat, gewoon midden in het Groene Hart. Dit is zwaar verkaveld weidegebied, oud cultuurlandschap waar je niet moet willen autorijden. Hier ga je fietsen, en denk erom: op je gemak.
Oudewater is nog niet achter de rug of daar heb je Hekendorp, Haastrecht, Gouda. In de zeventiende eeuw bloeiden deze stadjes op. De centra met popperige trapgevels, grachten en een Waag zijn niet zo heel anders dan toen. Misschien is dat niet helemaal waar, maar dat is het mooie van zo’n fietstocht: je glijdt opgewekt door een heerlijk land van illusies.
Vogels en vogelaars
Buitenlanders denken dat Goudse kaas in ‘Ghoeda’ zelf wordt gemaakt. Ook al niet het geval. De fietser scheert langs het openluchtmuseum-achtige decor van de kaasstad naar Reeuwijk, en vandaar langs hoekige bochten de Reeuwijkse plassen in.
Even verstoort de A12 hier nog de illusie dat snelwegen niet bestaan, maar het is een troost dat de vogels en de vogelaars – die hier in groepen door hun lange lenzen staan te turen – zich niets van het snelwegrumoer aantrekken. In de weiden, die niet van de boeren zijn maar van Staatsbosbeheer, staan ganzen en eenden in commissie te relaxen. Daar zijn bijzondere exemplaren bij, schijnt het, dus je zou denken: welkom lieve dieren, die vaak vanuit verre oorden aan zijn komen vliegen en straks weer vertrekken. Niet waar, het zijn er te veel en ze richten schade aan: ze kakken bijvoorbeeld om het kwartier. Hier en daar geven provincies toestemming ze af te schieten.
‘Echt een omgeving om in te fietsen, en denk erom: op je gemak’
Twee bruggen
Water, kades, voorjaarsgewassen en daarachter... water, kades, voorjaarsgewassen. Herhaling, maar dat is niet erg, dat voelt rustgevend. Rustieke villa’s komen voorbij, van lieden die nooit in de bijstand zullen belanden.
De naam van het dorp Driebruggen zou volgens de documentatie verwijzen naar drie bruggen, waar een zekere logica in zit. Waarom er in Driebruggen dan maar twee bruggen zijn, blijft onduidelijk. Het is exclusief aan de recreatieve fietser om bij zulke raadsels stil te staan.
De Enkele Wiericke komt de fietser gezelschap houden, een kanaal dat verre voorouders in 1364 uitgroeven. Later werd het onderdeel van de Hollandse Waterlinie, maar echt buitenlandse barbaren tegenhouden, daar is het nooit van gekomen. Wel ligt het er allemaal charmant en ingetogen bij, in een vrede die nu eens geen illusie is.
Het start- en eindpunt van deze route is Eethuisje t Backertje, dat gelegen is naast de beroemde heksenwaag in het stadje Oudewater. Hier kun je een drankje drinken of iets lekkers van de menukaart bestellen. Tussen de vele smakelijke gerechten vind j ongetwijfeld iets waar jou hart sneller van gaat kloppen.
Tekst: Egbert Jan Riethof
