Over de Leusder- en Vuursche Heide tussen Soest, Soesterberg, Bilthoven en Zeist

Deze fietsroute loopt over de Leusder- en Vuursche Heide tussen Soest, Soesterberg, Bilthoven en Zeist door. Heidevelden, open zandvlakten en loof- en naaldbossen wisselen elkaar af in een licht glooiend landschap dat van oudsher al bewoond werd door de prehistorische mens. Kampjes, banscheidingen, doodwegen, urnenvelden en grafheuvels zijn in dit gebied veelvuldig aanwezig. Prachtige bezienswaardigheden vormen elk een hoogtepunt tijdens deze tocht, zoals kasteel De Hooge Vuursche. De Hooge Vuursche werd gebouwd in 1912 in opdracht van de koopvaardijofficier Johannes Adrianus van den Bosch en zijn echtgenote Baronesse van Hardenbroek. Het kasteel is ontworpen door architect Eduard Cuypers, die ook het station in ’s-Hertogenbosch ontwierp. In 1939 is het kasteel als hotel-restaurant gebruikt, maar een brand beschadigde het pand in januari 1940. Kort na een restauratie en de Tweede Wereldoorlog heeft De Hoge Vuursche vele hoge gasten van het Koninklijk Huis ondergebracht. In 1975 is het kasteel verkocht aan Heineken. Het diende toen als zogenaamd safehouse voor de inmiddels overleden Freddy Heineken. Sinds 2006 is het kasteel eigendom van de Event Company en worden er weer evenementen in georganiseerd. De meeste bekende bezienswaardigheid van de tocht is waarschijnlijk Paleis Soestdijk. Van oorsprong was het paleis een jachthuis, gebouwd in de zeventiende eeuw. De jonge stadhouder, Willem III, kocht de hofstede in 1674. De Kroonprins en zijn Russische vrouw lieten Soestdijk helemaal verbouwen tot een echt zomerpaleis. Met twee extra zijvleugels werd alles in empirestijl ingericht. Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft Paleis Soestdijk veel buitenlandse militairen geherbergd, maar toen de vrede terugkeerde, kwam ook de Koninklijke familie weer terug naar het paleis. Toen Prinses Beatrix werd gehuldigd als koningin in 1980 werd de functie van Koninklijke residentie afgeschaft. Prinses Juliana en Prins Bernhard bleven er wonen tot hun dood in 2004. In afwachting van een nieuwe bestemming werd het paleis tijdelijk opengesteld voor publiek. Museum Oud Soest is minder bekend, maar ook zeer de moeite waard. Het museum is gevestigd in een klooster uit 1868 en geeft een beeld van de geschiedenis en leefgewoonten van de inwoners uit de omgeving. Oude ambachten, een winkeltje, een schoolklas en tal van voorwerpen uit vroeger tijden worden op een charmante manier getoond. Ongeveer twee kilometer na het museum kom je langs stellingmolen De Windhond in Soest. De molen is nog piepjong, ondanks dat de eerste vermelding van een molen in Soest teruggaat tot aan het begin van de vijftiende eeuw en er in 1474 toestemming werd verleend om een molen te bouwen. Tot 1930 stond er een voorganger van De Windhond een paar honderd meter verderop, maar die houten standerdmolen werd vervangen door een stenen exemplaar. In 1930 werd die molen afgebroken, nadat het windmaalbedrijf stopte. In 2006 begon men met het herbouwen van de molen en de molen werd opengesteld op de Nationale Molendag op 10 mei 2008. Wanneer je ruim 12 kilometer in de benen hebt, is het tijd om even van de fiets te stappen voor een welverdiende pauze bij een oude museumboerderij. Je kunt er in een winkeltje wat lekkers kopen, een expositie bekijken of gewoon ‘aanschuiven bij de boer’ voor een hapje en een drankje. Dichtbij is ook Hoveniersbedrijf Spijker Soest B.V. gevestigd. Ben je een echte liefhebber van groen, stap hier dan even binnen. Doe inspiratie op voor de aanleg of verbeterig van je tuin en laat je informeren door de tuinexperts die er werken. Tenslotte staat landgoed Roverestein op het programma. Dit landgoed was ooit eigendom van de familie Eyck, die ook landgoed Eyckenstein in hun bezit hadden. De historische buitenplaats werd in 1885 gesticht en wordt beschermd als rijksmonumentaal complex. De tuin- en parkaanleg zijn bijzonder, want het zijn vroege ontwerpen van tuinarchitect L.A. Springer.